Blijf je graag op de hoogte van vervolgposts? Schrijf je dan zeker in op mijn driemaandelijkse nieuwsbrief.
Dubbel geboekt – De Schotse Orkney-archipel: je geborgen weten in de eenvoud van het eilandleven
Tot dusver zette ik slechts al lezend voet aan wal op Orkney, maar mijn fascinatie met de eilandengroep is er niet minder om.
Ik leerde de archipel ten noorden van Schotland kennen dankzij De uitweer (2016), een memoir van Amy Liptrot, die er de staart van haar alcoholverslaving in bezweert. Het boek is doordrongen van ongerepte natuur, zee en golven, weer en wind. Toen The Stromness Dinner, een andere Orkney-roman, begin dit jaar op mijn pad kwam, was ik meteen weer verkocht.
In The Stromness Dinner (2020) van Peter Benson liet ik me met veel plezier op sleeptouw nemen door de Londense Ed Beech. Renovatiewerk is zijn stiel, maar zijn echte passie ligt bij goed koken en eten. Terwijl hij op Orkney een huis opfrist, laat hij zich verleiden door de troeven van het eiland en door een vrouw tegen wie hij geen verweer heeft. Opnieuw weer en wind, alsook zee en golven verzekerd.
Geboekt – In het kielzog van Katherine Mansfield: van de Côte d’Azur tot in het Italiaanse Ospedaletti
De van afkomst Nieuw-Zeelandse Katherine Mansfield (Wellington, 1888 – Fontainebleau, 1923) hoor je vaak in één adem noemen met Virginia Woolf, de oermoeder van de modernistische literatuur. Katherine Mansfields werk is evenwel lichter. Het is ook lichter dan dat haar leven was. Vanaf haar twintigste werd ze immers door gezondheidsproblemen geplaagd. Het ging van kwaad naar erger, toen in december 1917 bleek dat ze ook nog eens tuberculose had.
Negenentwintig lentes had de schrijfster toen op de teller. In de vijf jaar die haar restten, kreeg ze rust en gezonde lucht voorgeschreven. Zo wisselde Katherine Mansfield het kille Engeland op doktersadvies geregeld voor Italië en Zuid-Frankrijk.