Blijf je graag op de hoogte van vervolgposts? Schrijf je dan zeker in op mijn driemaandelijkse nieuwsbrief.
Geboekt – Nice: spookstad aan de Engelenbaai in Patrick Modiano’s Zondagen in augustus
Een terloopse opmerking van de verteller in De danseres (2024), de jongste roman van Patrick Modiano (1945), katapulteerde me naar het Nice van de Franse Nobelprijswinnaar, zoals hij het in 1986 opriep in Zondagen in augustus (2014). Die opmerking? Op het pad van de verteller komt een heerschap dat hij zich herinnert van bijna een halve eeuw eerder, ‘genoeg tijd om alles kwijt te zijn. En zelfs om iemand anders te zijn geworden in een stad waar je oude sporen niet meer zichtbaar waren.’ Precies dit laatste hopen Jean en Sylvia in Zondagen in augustus te bereiken in Nice.
In de kijker – De prijs voor de beste bijrol gaat naar … Zieltje in Stefan Hertmans’ Dius
Wie deze pagina volgt, vraagt zich misschien stilaan af: wordt het nog wat met die post over Dius? Het antwoord is: Jazeker! Maar er moet eerst nog een Oostendse wind overheen waaien, om het bericht kracht bij te zetten.
De roman Dius volgt de vriendschap tussen Anton, een docent kunstfilosofie, en zijn student Egidius De Blaeser, die onder vrienden en kennissen bekendstaat als Dius Prati. Die laatste was Anton tijdens zijn colleges al opgevallen. Groot is zijn verbazing, wanneer de jongeman bij hem thuis komt aanbellen met de woorden: ‘Omdat ik uw vriend wil zijn’. Vele jaren later heeft diezelfde Dius een dochtertje, Celia oftewel Cieltje. Wanneer Anton haar voor het eerst ziet, klinkt haar naam als Zieltje in zijn oren. Zo zal hij haar blijven noemen, dit wonderlijk kwetsbare meisje dat licht geeft.