In Bandol, Menton en Ospedaletti schreef Katherine Mansfield tussen 1915 en 1920 enkele van haar sterkste verhalen. Daarvan getuigen de twee bundels, die bij ons in 2023 verschenen als Het tuinfeest en andere verhalen en Puur geluk. Wat de van afkomst Nieuw-Zeelandse (Wellington, 1888 – Fontainebleau, 1923), die op haar twintigste verhuisd was naar Engeland,…
Categorie: Literaire hotspots
Geboekt – ‘Het Strand van Oostende’: Brussel – Oostende – Brussel met Jacqueline Harpman
De Brusselse Jacqueline Harpman (1929-2012) schreef La Plage d’Ostende in 1991. In deze roman wordt Émilienne Balthus op haar elfde een tweede keer geboren, wanneer ze valt voor de veertien jaar oudere, veelbelovende schilder, Léopold Wiesbeck. Van dan af aan is ze overgeleverd aan de gratie van zijn blik die op haar rust, al wordt…
Geboekt – De Schotse Orkney-archipel: de eenvoud van het eilandleven, te midden van ruig natuurschoon
De Orkney eilanden ten noorden van Schotland leerde ik kennen dankzij De uitweer (2016), het in 2024 ook verfilmde memoir van Amy Liptrot. In de ruige schoonheid van de natuur vindt de schrijfster een hoogstpersoonlijk pad, om de staart van haar alcoholverslaving te bedwingen. In de roman The Stromness Dinner (2020) van Peter Benson maak…
Geboekt – Oostende: in het kielzog van Eric-Emmanuel Schmitts verhaal ‘De droomster van Oostende’
Met het titelverhaal uit de bundel De droomster van Oostende draagt de Frans-Belgische Eric-Emmanuel Schmitt (1960) bij aan het literaire aura van Oostende. In dit verhaal ruilt een schrijver Parijs voor de koningin der badsteden, om er op zijn plooi te komen na een relatiebreuk. Hij logeert bij Emma Van A., een alleenstaande dame op…
Geboekt – Portbou: Frans-Spaans grensdorp en draaischijf voor het reddingswerk van verzetsstrijdster Lisa Fittko
De Joods-Duitse filosoof Walter Benjamin pleegde in 1940 zelfmoord in Portbou. Hij was toen op de vlucht voor de nazi’s. Sinds bijna dertig jaar houdt de herdenkingssite ‘Passages’ er zijn nagedachtenis levend. Tegelijk is het monument een hommage aan alle naamloze vluchtelingen van toen en nu. Ook aan alle gewone stervelingen dus, die net als…
Geboekt – Trip naar Marseille: haven van hoop
In 1940/1941 werd Marseille overspoeld door overwegend Joodse vluchtelingen. Vanuit de Zuid-Franse havenstad wilden ze het Europese continent met zijn oprukkende nazisme verlaten. Hierover gaat de Netflix-reeks Transatlantic (2023). De serie is gebaseerd op ware feiten. De makers hebben die weliswaar rijkelijk verweven met sterk geromantiseerde verhaallijnen. Hier en daar wordt er zelfs ronduit een…
Geboekt – Oostende door de ogen van de Duitse schrijfster Irmgard Keun: ‘Mijn huid zei meteen ja’
Irmgard Keun (1905-1982 ) verlaat Duitsland in de zomer van 1936, op het toppunt van haar succes. Zowel haar debuut Gilgi, een van ons als de opvolger Het kunstzijden meisje is er als een bom ingeslagen. In beide boeken laat ze kranige jonge vrouwen in een door mannen gedomineerde wereld fonkelen als edelstenen. Helaas is…
Geboekt – Trip naar Wuthering Heights en de hei in West Yorkshire: wild, desolaat en perfect
Het heidelandschap van West Yorkshire is ruig en onherbergzaam, maar dat deerde Emily Brontë en haar zussen Charlotte en Anne niet. In alle seizoenen hielden ze van hun weidse geboortestreek. Nu eens waait de wind er ijzig en komt de regen in geulen van de hooglanden geklaterd. Dan weer is het er drukkend warm en…
Geboekt – Trip van Ferrara naar het pittoreske Comacchio, met Giorgio Bassani’s ‘De reiger’ op zak
We schrijven eind jaren veertig. De politieke spanningen hebben Italië tijdens de Tweede Wereldoorlog verdeeld en zijn nog lang niet weggeëbd. In Giorgio Bassani’s novelle De reiger (1968) bezwaren die naweeën van de oorlog het leven van de Joodse Edgardo Limentani. Bij zijn vrienden en kennissen van vroeger vindt hij geen diepere aansluiting meer, net…
Geboekt – Trip naar Ferrara met Giorgio Bassani. Derde stop: ‘De laatste jaren van Clelia Trotti’
In 1938 kondigde Mussolini antisemitische wetten af waardoor Joodse Italianen hun rechten en vrijheden ernstig beknot zagen. Sommigen keken verlamd toe, anderen emigreerden of sloten zich aan bij het verzet tegen het fascisme. Giorgio Bassani koos voor die laatste optie. De jaren waarin hij deelnam aan de partizanenstrijd, hebben hem meer dan enige andere periode…